N’oldu sana kalbim?
Taş mı kesildin, yaş mı?
Ayrılık hasreti seni de mi yaktı, küle mi döndün?
Yoksa bir garip kula mı, üç kuruşluk pula mı?
Kanatların vardı, sevgilinin bahsi dahi geçince uçuverirdin sevinçten.
Maviliklerde yürürdün, bulutlarda uyurdun, yıldızlardan demet yapardın takardın yârin saçına ve karanlığın hükmünü yerle bir eden güneş olurdun doğardın yârin yüzüne.
N’oldu sana kalbim?
Buz mu tuttun?
Duvara mı döndün?
Hissiz mi kaldın?
İnsanlığın dibi boyladığı bir dünyada sen de mi küstün herkese?
Lâl mi kesildin?
Gözlerindeki sevinçle bahar gelirdi baktığın yerlere.
Çiçekler boy verirdi ansızın.
Kuşlar doluşurdu bahçene.
Şen şakrak bir iklime dönerdi olduğun yer.
Bulutlar uzak dururdu senden, hüzünler eleğimsağmanın altında saklı dururdu.
Kırıldın sen de değil mi?
Dağ dağ oldun, parça parça…
Umudunu kestin yaşadığımız dünyadan.
Bir yıldız gibi akıp düştün sevgilinin yüreğinden.
Kirpiklerinde takılı kalan son gözyaşını da zayi ettin.
Kime ağlayacaksın zari zari?
Kime güleceksen gayri?
Hiç kimseye artık değil mi?
Seni de vurdular değil mi kalbim?
Hem de can evinden, ortasından kalbinin.
Âleme yeterdin, eleme döndü yüzün şimdi
. Her yanın çizik, sancılı ve kanamalı…
Ne istediler senden?
Kalbinin nasıl da insanlık için attığını ve aşkla dolu olduğunu göremediler.
Sana yanmadı değil mi hiçbir kimse?
Herkese, her şeye yandığın kadar hiçbir kimse hiçbir şey yanmadı sana senin yandığın kadar değil mi?
Cehennem oldun haksızlığa, sevgisizliğe şimşek oldun, çaresizliğe siper oldun.
Gölgesinde dahi kalmayı arzu ettiğin sevgili seni görmezlikten geldi, duymazlıktan.
Hissizleştin sonra, usul usul ölüme terk ettin kendini.
Bir nevi ölmeden öldün.
Yaşarken dolu dolu, severken deli deli…
Sen de hiç özlenmedin değil mi kalbim?
Hiç sevilmedin!
Çentikler bunu gösteriyor duvarına attığın kalbinin.
Bir mahpushanenin duvarı gibi yüreğin.
Müebbet yemiş gibisin, taammüden yalnızlığa mahkûm etmişsin kendini.
Ne kadar da çok sevilmemiş ve ne kadar da fazla özlenmemişsin!
Ah kalbim! Yaralı ve bahtı karalı kalbim.
Her tarafın ayrılık içinde.
Her yanın can kırığıyla dolu.
Hiç mi iyileşmez bu yara?
Mecnun mu saydın kendini?
Kâbe’de dua mı ettin rabbe derdinin artması için.
N’oldu sana kalbim?
Nasıl da çekildin kabuğuna.
Nasıl da sustun, duvar oldun?
Çiçek çiçektin bir zamanlar; cıvıl cıvıl, pırıl pırıl…
Şimdiyse kahır kahırsın, cayır cayırsın, lime lime…
Halinden kime ne?